Θρησκευτικά

Θρησκευτικά

Η Ιερά Μητρόπολη Σύμης ιδρύθηκε την 20η Απριλίου 2004 με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ικανοποιώντας πάγιο αίτημα των κατοίκων για εκκλησιαστική αναβάθμιση. Στην Μητρόπολη ανήκουν πέραν της Σύμης, που αποτελεί την έδρα της, η Τήλος, η Χάλκη και το Καστελόριζο

Τα ακριτικά αυτά νησιά, υπάγονταν στην Ιερά Μητρόπολη Ρόδου, εκ της οποίας και απεκόπησαν τότε, προκειμένου να ιδρυθεί η νέα Μητρόπολη.

Στο ψηλότερο σημείο του Χωριού βρίσκεται το κάστρο της Σύμης.

Το σημείο ήταν οχυρωμένο από την αρχαιότητα και υπήρχε εκεί αρχαία ακρόπολη.

Την 25  Σεπτεμβρίου 1944 και η ιστορία κατέγραφε τη Σύμη το τελευταίο θύμα της ναζιστικής  θηριωδίας. Την ολική καταστροφή της ένδοξης  Μεγάλης Παναγίας που υψωνόταν από τα Βυζαντινά χρόνια  στην ΝΑ πλευρά του Κάστρου . Οι Ιταλο-Γερμανοί  αναχωρώντας από το τυραννισμένο νησί της Σύμης την  ανατίναξαν για να μην βρουν οι σύμμαχοι απελευθερωτές τα πολεμοφόδια που είχαν συγκεντρώσει στην αδειανή στέρνα και στα  κελιά της μεγάλης αυτής εκκλησίας. Μια γυναίκα νεκρή, λένε οι μαρτυρίες και  το Ανατολικό τμήμα του Χωριού κατεστραμμένο. Οι Συμιακοί  για να θυμούνται τον ιστορικό αυτό ναό, που υπήρξε και έδρα της Μητρόπολης της περιοχής τον 14ο ή 15ο αι μετονόμασαν έναν από τους μεγάλους θόλους του Κάστρου, που παλιότερα ήταν αφιερωμένος στον ΄Αγιο Γεώργιο  σε Μεγάλη Παναγιά, το χώρο όπου στεγάστηκε και το φημισμένο Ελληνικό Σχολείο.

Στην περιοχή του Κάστρου υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας και κατάλοιπα αρχαίου ναού της Αθηνάς.

Τα Φαναρακια 

Στη Σύμη παλιότερα, σ’ όλες τις εθνικές γιορτές, την παραμονή όλα τα παιδιά, οι μαθητές των σχολείων μικροί και μεγάλοι, έπαιρναν κοντάρια και πάνω κάρφωναν τενεκεδάκια και έβαζαν μέσα στουπιά με πετρέλαιο, τα άναβαν το βράδυ και γυρνούσαν όλη τη Σύμη, Κάστρο, Ποντικόκαστρο, Καλή Στράτα, Πιτίνι, Γιαλό, και τερμάτιζαν την 24η Μαρτίου στον Ευαγγελισμό τραγουδώντας και σ’ όλη τη Σύμη αντηχούσαν τα εθνικά εμβατήρια. «Των εχθρών τα φουσσά τα περάσαν», «όλη δόξα, όλη χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει», και άλλα πολλά.

Τα έλεγαν φαναράκια. Επίσης πολύ πρωί κάθε φορά την παραμονή των εθνικών γιορτών στο Κάστρο, τα παραδοσιακά μας μουσικά όργανα με διάφορα πατριωτικά τραγούδια έδιναν το άγγελμα της ημέρας.

Σήμερα κάθε χρόνο την παραμονή του Ευαγγελισμού, όλα τα παιδάκια συνεχίζουν το έθιμο, μόνο που δεν γυρίζουν, τα τοποθετούν στην άκρη του δρόμου από τον Ευαγγελισμό μέχρι το Πέταλο, και γενικά όπου υπάρχει ελεύθερο σημείο.

Μετά τον Πανορμίτη είναι σήμερα το σημαντικότερο μοναστήρι της Σύμης αλλά υπήρξε το σημαντικότερο του νησιού στο παρελθόν. Να σημειώσουμε ότι στην Σύμη υπάρχουν συνολικά 9 εκκλησίες αφιερωμένες στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, όσα δηλαδή και τα τάγματα των Αρχαγγέλων. 

Το μοναστήρι χτίστηκε πιθανώς τον 14-15 αιώνα. Στο χώρο υπάρχουν δύο ναοί με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, στον παλιό οι τοιχογραφίες είναι από τον 15ο αιώνα ενώ του νέου από το 1738 του ζωγράφου Γρηγορίου του Συμαίου, που ζωγράφισε και την Παναγία της Λίνδου. Η εικόνα του Αρχαγγέλου έχει επαργυρωθεί το 1734 από τον Ιωάννη τον Πελοποννήσιο όπως και αυτή του Πανορμίτη. Στην αυλή με τα κελλιά, μπορούν οι επισκέπτες να ξεκουραστούν κάτω από το τεράστιο κυπαρίσσι, σε αυτό το χώρο γίνεται και το πανηγύρι στις 8 Νοέμβρη κάθε χρόνο.

Αποτελεί το σημαντικότερο θρησκευτικό μνημείο του νησιού. Από το Γιαλό, με καΐκι, αλλά και οδικώς μπορεί να φτάσει κανείς στον Πανορμίτη. Η μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτη βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, ανάμεσα σε κυπαρίσσια και πεύκα. Γραπτή αναφορά για την ύπαρξη του μοναστηριού υπάρχει από τον 15ο αιώνα, ενώ μαζί με την Πάτμο θεωρούνται τα δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα της Δωδεκανήσου. Το μοναστήρι διαθέτει ξενώνα όπου μπορούν να φιλοξενηθούν έως και 500 άτομα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η βοτσαλωτή αυλή με ωραία γεωμετρικά σχέδια. Το καμπαναριό της είναι παρόμοιο με αυτό της μονής Ζαγκόρσκ, κοντά στη Μόσχα. Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε το λαογραφικό και εκκλησιαστικό μουσείο. Στο σκευοφυλάκιο του μοναστηριού φυλάγονται τάματα- που βάζουν σε μπουκάλια οι ναυτικοί- και λέγεται ότι τα «ξεβράζει» η θάλασσα. Σύμφωνα με τους ντόπιους, αν κάποιο τάμα δεν εκπληρωθεί, ο Άγιος πηγαίνει και το παίρνει μόνος του και για το λόγο αυτό τον αποκαλούν «Κλέφτη».

To πεδίο θα ενημερωθεί σύντομα

To πεδίο θα ενημερωθεί σύντομα

Ο τόπος μας